Onze honden
Tygo
Freya
Citah
Jacky
Dit is onze jack russell die nu nog bij ons is, Tygo.
Tygo is een vrolijke en vriendelijke Jack Russell die al sinds zijn puppytijd bij ons woont. Hij lijkt als twee druppels water op zijn moeder, wat hem niet alleen een vertrouwd uiterlijk geeft, maar ook een bijzondere band met zijn afkomst.
Met zijn zachte karakter en eindeloze enthousiasme weet Tygo iedereen om zijn pootje te winden. Hij is energiek, leergierig en altijd in voor een nieuw avontuur. Jarenlang deed hij aan agility, waar hij zijn snelheid en behendigheid liet zien. Tegenwoordig heeft hij zijn hart verloren aan dogfrisbee — een sport die perfect past bij zijn speelse aard en scherpe focus.
Tygo is niet zomaar een hond; hij is een trouwe metgezel, een sportieve kameraad en een bron van vrolijkheid. Zijn sprankelende ogen en kwispelende staart maken elke dag een beetje mooier.
Freya is als herplaatser bij ons gekomen toen ze nog maar vijf maanden oud was, en vanaf het eerste moment wist ze zich een plekje in ons hart te veroveren. Met haar sneeuwwitte vacht en die schattige bruine stipjes op haar oren is ze niet alleen prachtig om te zien, maar ook een echte knuffelkont. Ze ligt het liefst dicht tegen je aan, genietend van elk kriebeltje dat ze krijgt.
Haar start was niet makkelijk. Kort nadat ze bij ons kwam, bleek haar heup volledig vergruisd en moest ze geopereerd worden. Een zware tijd, maar Freya toonde meteen haar veerkracht. Dankzij veel liefde, zorg en zwemmen om haar spieren sterk te houden, bloeide ze op tot de vrolijke en actieve hond die ze nu is.
Tegenwoordig doen we met Freya Hoopers — een sport die haar niet alleen fysiek uitdaagt, maar ook zichtbaar plezier geeft. Haar enthousiasme en doorzettingsvermogen zijn inspirerend. Freya is het levende bewijs dat liefde, geduld en beweging wonderen kunnen doen.
Toen Citah op tweejarige leeftijd bij ons kwam, was ze een angstig en onzeker hondje. Maar met geduld, aandacht en vertrouwen groeide ze uit tot een zelfverzekerde en vrolijke metgezel. In het begin was behendigheid een uitdaging; haar onzekerheid liet haar soms letterlijk weglopen. Maar Citah gaf niet op — en uiteindelijk vond ze er plezier in, samen met ons.
2010 was een zwaar jaar. Ze werd gegrepen door een Rottweiler, en haar rug was ernstig verwond — van schouders tot staart. Maar Citah was een vechter. Dankzij de goede zorgen van Dierenkliniek Vechtdal en haar eigen doorzettingsvermogen herstelde ze, sterker dan ooit.
De laatste maanden begonnen haar krachten af te nemen. Opeens ging het snel achteruit. Toen ze ook niet meer wilde eten of drinken, wisten we dat het moment gekomen was om haar in liefde los te laten.
Citah was meer dan een hond. Ze was een vriendin, een vechter, een knuffelmaatje. Haar pootafdruk blijft voor altijd in ons hart.
Jacky kwam bij mij (Alja) toen hij zeven maanden oud was — een herplaatser met een rugzakje, vooral als het om mannen ging. Maar al snel leerde hij Wilfred kennen, en voor hem maakte hij gelukkig een uitzondering.
Met wat gehoorzaamheidstraining groeide Jacky uit tot een trouwe en leergierige hond. Zijn talent kwam pas echt tot bloei in de behendigheid. Het jaar 2002 werd een absoluut hoogtepunt: samen deden we mee aan de IMCA in Hongarije en werden we kampioen bij de FHN in de C-klasse.
Na zijn sportieve carrière genoot Jacky van het leven op een rustiger tempo. Zijn favoriete momenten waren de uitjes naar Texel — rennen over het strand, snuffelen in het bos, en gewoon samen zijn. Hij bleef genieten van de kleine dingen, met dezelfde intensiteit als waarmee hij ooit over het parcours vloog.
Na zijn tweede toeval ging het zichtbaar minder met hem. En toch kwam zijn afscheid onverwachts. In alle rust, thuis, in mijn armen — precies waar hij hoorde.
Jacky was een kampioen, niet alleen op het veld, maar vooral in het leven. Een hond met karakter, met liefde, en met een verhaal dat voor altijd in onze harten blijft voortleven.
